Garip.

  Maalesef bir hafta daha başlıyor.Pazartesileri sevmiyorum kim seviyorki o da ayrı mesele.Son zamanlarda içimde canı hiç birşey yapmak istemeyen biri yaşıyor.Herşey o kadar gereksiz geliyor ki.Uyumak,yemek yemek yada düşünmek.Son bir kaç gündür az uyuyorum hiç yemek yemiyorum ve bol bol kahve içiyorum.Sağlıksız günler yaşamaktayım ve bunu seviyorum. Bir haller oldu bana.İnanılmaz boyutta yanlızlık hissiyatı var içimde.Herkes varmış ama hiç kimsem yokmuş gibi.Derin bir yanlızlık hissi.Gitsem mesela buralardan aslında çağırıyor biri İzmir'e sabah gidip akşam dönmem gerek ve bunu uçakla yapmam gerek.Korkuyorum uçağa binmekten ve gidipde geri dönmemekten.Yapamam galiba hele de tek başıma.
   Hani bazen birileri bize iyi  gelmez ya heh işte ben öyle birini tanıyorum.Ne zaman hayatıma gelse tüm dengem altüst oluyor.Onsuzken daha kolay geliyor acı çekmek  bile.Şimdi o var beni en iyi tanıyan o adam bana iyi gelmiyor.Ruhumu kalbimi karıştırıp duruyor.Her saniye veda etmeye hazırlanıyorum ama hiç veda edemiyorum.Kadere inanıyorum ben.Eğer birşey yanlışsa ne bileyim gerçek değilse unutabiliyor insan.Vazgeçip arkasını dönebiliyor.Bu öyle değil onca şeye rağmen unutamıyorum arkamı dönüp gidemiyorum.Artık gitmekte istemiyorum çünkü yoruldum kadere karşı gelmekten.Kendimi kandırmaya çalışmaktan sıkıldım.Normalde 6.hissim kuvettlidir az çok tahmin edebiliyorum bazı şeylerin sonunu ama bunda öyle birşey yok.Hiç bitmeyecek gibi bazen bazende her an sona ericek gibi.Öyle saçma sapan birşey.


Güzel bir hafta olsun bu karanlık havaya inat.